20 STAPPEN NAAR EEN BRONZEN

STAP 11:
HET GIETEN VAN HET BRONS

Deze stap is waarschijnlijk de meest indrukwekkende van allemaal. De sarcofagen worden in een met zand gevulde kuil geplaatst en Jo Van Geert manoeuvreert de kroes met een bovenloopkraan en giet het gesmolten brons (1000°) in de trechter van elk stuk.

Het vloeibare metaal zal zich dan verspreiden in de ruimte die vrijkomt door de gesmolten was.

 

STAP 12:
DE RAUWE BRONNEN

Als de gekoelde sarcofaag wordt gebroken, komt het ruwe bronsstuk tevoorschijn, dat met een hogedrukspuit zal moeten worden schoongemaakt.

De eerste keer dat ik dit opstapje zag, was ik verbaasd hoe lelijk het was!

Ik dacht bijna dat de operatie was mislukt. Sindsdien ben ik ervan overtuigd dat dit de juiste stap is voordat ik het materiaal in de volgende stappen sublimeer.

 

STAP 13:
SOLDEREN EN CHASING

Gelukkig waren alle onderdelen gegoten zoals het hoort. Gelukkig maar. Want als er een fout was gegaan, hadden we vanaf stap 9 opnieuw moeten beginnen.

Hier komen de lasser en de achtervolger om de hoek kijken. Zij monteren de onderdelen en beitelen de verbindingen zodat de plaats van de lasnaden niet kan worden ontdekt.

Deze jongens zullen ook het brons polijsten om het die gouden tint te geven (die sommige kunstenaars behouden, maar ik niet).

 

STAP 14:
DE PATINE

Nu gaan we het brons zijn definitieve kleur geven. Ik koos deze lichtgroene kleur die doet denken aan de oude bronzen die je in de steden ziet. Het is ook de kleur van het dak van het Grand Palais, dat onze buurman zal zijn op de Champs-Élysées. Resedagroen is ook de kleur van het Vrijheidsbeeld en enkele andere beroemde broers en zussen.

Een van de voordelen van deze lichtkleur is dat wanneer het daglicht verdwijnt, het beeld zijn aanwezigheid behoudt zonder dat het verlicht hoeft te worden. Donkere kleuren zouden het object visueel doen verdwijnen voor het donkere groen.

 

STAP 15:
DE SOCLE

Elk beeld wordt gepresenteerd op een beschilderde stalen voet. Enerzijds omdat het het majestueuzer maakt, anderzijds omdat het gemakkelijker te vervoeren is. De basis is een integraal onderdeel van het werk. Het is gelast door Thierry Devries en weegt alleen al ongeveer anderhalve ton, wat de combinatie beeld-basis op tweeënhalve ton brengt.

Op de Champs-Élysées vormt dit gewicht een probleem omdat wij ons precies boven lijn 1 van de metro bevinden en de toegestane belasting op dit punt 420 kilo per vierkante meter bedraagt. Daarom moesten we elk “object” op lastverdeelplaten plaatsen.